Met uiterste krachtinspanningen heeft Jitse Slump zijn
tweede titel bij de junioren weten te behalen. Achtervolger Wouter Wolff bleef
in een zeer chaotisch middenspel de zenuwen de baas, en wist ook te winnen. De
plusremise van Slump, die hij eerder in het toernooi wist te behalen, was
echter voldoende voor de titel.
Bij de partij van Slump (tegen Wouter Morssink) leek er heel
lang niets aan de hand. Morssink speelde een prima partij, en een remise leek
dan ook het resultaat te worden. Pas in de 40ste zet ging Morssink
de fout in, maar het was de vraag of Slump dit allemaal af kon straffen. De
eerste zetten waren uitstekend, maar een verkeerde zet van Slump leverde de
mogelijkheid om de stand te neutraliseren. Morssink liet dit echter na, een
Slump speelde het eindspel met vaste hand naar winst. Hierdoor was Slump zeker
van de titel, en kon hij trots de felicitaties in ontvangst nemen.
Concurrent Wouter Wolff leverde een prima partij af.
Tegenstander Nick Waterink was bereid om een leuke partij te spelen, en de
spanningen waren om te snijden. De kansen waren voor Wolff, maar hij nam deze
niet optimaal waar. Er volgde een zeer intressant middenspel, waarin beide
spelers wat kleine foutjes maakte. Toen Wolff echter winnend voordeel kreeg
liet hij dit niet meer liggen. Een erg knappe overwinning, maar helaas voor
Wolff net niet genoeg. Waterink werd ondanks zijn verlies onbedreigd derde.
Mitchel Mensinga en Arie van der Knaap speelden een partij
met klassieke structuren. Van der Knaap besloot hier van af te zien, en het
spel werd wat meer open. Mensinga dwong van der Knaap naar de rand, en deze
randschijven hadden niet heel veel nut. Mensinga pakte de belangrijke velden,
en van der Knaap moest offeren. Het eindspel waar hij in terecht kwam bood geen
hoop meer op een punt.
Een plusremise kon BerkeYigitturk noteren. Tegenstander
Johan Top liet weer zien hoe goed hij is in verdedigen, en stond wel lastiger,
maar het leek niet tot beslissend nadeel te komen. Een moment van
onoplettendheid bood Yigitturk de mogelijkheid om een offer te plaatsen, en
vervolgens door te breken. Yigitturk miste echter dit buitenkansje, en hierna
werd het evenwicht niet meer verbroken. Omdat Yigitturk wel voordelig eindspel
had werd dit dus een plusremise.
Machiel Weistra en Marco de Leeuw vlogen als razende door de
opening. De eerste 30 zetten waren voor beide spelers bekend, maar de stand die
daarna op het bord kwam was niet bekend. Beide spelers investeerde veel tijd om
tot een goed plan te komen, maar de stand bood weinig kans op voordeel voor een
van de spelers. Er werden nog wel wat speldenprikjes uitgedeeld, maar ook in
deze partij maakte geen van de spelers aanspraak op een overwinning.
