Witte van Moort wint topduel tegen Apeldoorn


29-10-11

Afgelopen zaterdag 29 oktober stond in Apeldoorn het topduel tussen Damclub Witte van Moort en Apeldoorn op het programma. De verliezer zou de aansluiting met koploper VBI Huissen verliezen en de kampioensambities voorlopig terug in de ijskast kunnen zetten.

Om deze redenen reisde Witte van Moort dan ook op bijna volle oorlogssterkte af naar Apeldoorn. Alleen Gil Salomé moest de wedstrijd aan zich voorbij laten gaan. Voor hem in de plaats kwam niemand minder dan wereldkampioen Alexander Schwarzman.

Bij aankomst bleek thuisclub Apeldoorn niet over hun topper, oud-wereldkampioen Alexei Tsjizjow, te kunnen beschikken en na het zien van beide opstellingen moest een overwinning voor de Westerhaarders dan ook mogelijk zijn.

De eerste punten richting die overwinning werden binnen gehaald door Marino Barkel en Mark Podolski, die allebei in toom werden gehouden door hun tegenstanders Hendrik van der Zee een Kees Thijssen.
Niet veel later kreeg Witte van Moort een klap te voorduren doordat nieuwkomer Frerik Andriessen een schijf moest inleveren tegen Hein Meijer. Deze schijfwinst werd niet veel later omgezet in partijwinst, waardoor Apeldoorn op voorsprong kwam.

Dit was echter niet van lange duur, want na een logische remise tussen de topspelers Andrei Tolchikov en Alexander Presman, was het een van de grootmeesters in Westerhaarse dienst die de gelijkmaker op het scorebord wist te zetten. De Hoogland-aanval van Joost Hooijberg werd door Andrej Kalmakov vakkundig de vernieling ingespeeld, waarna het geheel met een lichte combinatie werd afgemaakt.

Nadat zowel Edwin Twiest als Martijn Rentmeester remise hadden gespeeld, waren er nog 3 partijen gaande waarin aan alle borden de Westerhaarders aan de goede kant zaten. Zaten, want doordat Thomy Mbongo een schijf wilde recht zetten, terwijl hij een ander wilde spelen, moest hij van zijn tegenstander de eerst aangeraakte schijf spelen waardoor de kansen volledig omdraaiden. Gelukkig voor Mbongo en Westerhaar bleef de schade beperkt en kon hij naar remise afwikkelen.

Toen ook Ben Provoost remise overeenkwam met Evgeni Watoetin, waar hij in tijdnood waarschijnlijk de winst heeft gemist, waren alle ogen gericht op wereldkampioen Alexander Schwarzman.

Lange tijd wist hij niets te bereiken tegen oud-NK-finalist Bas Messemaker, maar nadat deze onnodig de complicaties opzocht kwamen de eerste kansen voor de wereldkampioen. Messemaker verdedigde zich echter fenomenaal en met kunst- en vliegwerk leek hij als nog Apeldoorn een punt te gaan bezorgen. Alexander Schwarzman liet zich echter niet kennen en vlocht een aantal geniepigheden in de stand, waarvan een Messemaker fataal werd, waardoor de wereldkampioen Witte van Moort alsnog de overwinning en de aansluiting met VBI Huissen bezorgde!

Over twee weken staat wederom een topduel op het programma. Die keer mag Witte van Moort het opnemen tegen landskampioen Volendam. Als ook deze wedstrijd gewonnen wordt stellen de Westerhaarders zich nadrukkelijk kandidaat voor het kampioenschap.

Ademhalen en weer doorgaan


 15-10-2011

Na een kleine 6 uur prijkte dan toch een lichtelijk teleurstellende 10-10 op de borden.

De opstelling was in elk geval goed te noemen voor WvM en ook op de andere borden was er niet echt een risicobord, of het moet die van Gil Salomé zijn tegen Rob Clerc.

Marino Barkel deelde als eerste de punten met Patrick Stork na een min of meer gelijkopgaande strijd, waarbij Marino op het eind lichtjes onder druk leek  te staan.

Vervolgens verloor Martijn Rentmeester. Daar waar hij met rustig spel voordeel kon halen, besloot hij de knuppel in het hoenderhok te gooien…. Na een afwikkeling bleef er uiteindelijk een macro-eindspel over met ieder 5 schijven en 1 dam. Hier verloor Martijn de controle over de stand en ipv simpel af te wikkelen verloor hij vrij snel.
Alexander Schwarzman had er wel zin in, maar Gantwarg  was niet van plan zich te laten slachten en in een partij met onderhuidse spanningen werd het evenwicht niet verbroken.

Edwin Twiest had de masterclass van Gantwarg moeten volgen, want  Frits wees hem erop na de partij dat deze stand (kleine afwijking)  al eens is behandeld.  Het vervolg van de partij was toch wel spannend en in een stand, die juist in het voordeel voor Dirk van Schaijk omgeslagen was, blunderde hij en nam Twiest de punten dankbaar aan.
Kalmakov probeerde  druk te zetten tegen Laurens, maar de oud-WvMer hield zonder veel moeite stand.
Mbongo en Heusdens speelden klassiek, waarbij beiden de tegenstander aan de tand voelden en na wederzijds geslaagd te zijn werden de punten gedeeld.

Mark Podolskij moest tegen de op papier zwakkere Edwin de Jager. Insiders weten dat hij op een haar na de finale van het NK heeft gemist en dat hij een plaag is voor menig goed speler. Ook Mark bereikte licht voordeel, maar pas tegen de 45e zet beging De Jager de beslissende fout en kon het na vakkundig afspel van Mark opgeven.
Westerhaar op voorsprong dus met nog 3 borden!

Eerst Frerik die al druk bezig was met NASA-constructies, want de materie was te ingewikkeld. Niet voor Geert Prinsen, die zich nuchter op de been hield.  Er werd nog wel wat geprobeerd, maar meer zat er niet in.
Ben Provoost had voordeel tegen Peter vd Stap. Aanvankelijk heel weinig, maar door onnauwkeurigheidjes kreeg Ben meer grip op de stand. Vd Stap is echter iemand die zich niet van de wijs laat brengen en ging er eens goed voor zitten…… puntje dus.

Alle ogen waren gericht op de laatste partij; Clerc – Salomé. Vanaf het middenspel  kreeg Clerc een voordeeltje (Gil nam een verkeerd tempo, waardoor hij zijn vleugel enigszins blokkeerde) en bouwde dat uit op de zijn kenmerkende stijl.

Het voordeel bleek te weinig; door tijdgebrek zag Gil de remise niet die de stand nog bevatte en kaapte Rob alsnog de punten weg….

Eindstand 10-10 ….

Was getekend: Professor Podolskij

Kopman Westerhaar steelt de show en de zege in Hijken 




Hijken –  Onderaan een indrukwekkende waslijst met wetenschappelijke publicaties vermeldt het CV van wiskundige Mark Podolskij een bescheiden kopje hobbies. In zijn vrije tijd mag de pas 31-jarige professor aan de Universiteit van Heidelberg graag een partijtje dammen. En hoe. De vice-wereldkampioen van 2007 behoort ook in 2011 nog tot de absolute wereldtop en voerde zaterdag zijn team  Westerhaar naar een cruciale 12-8 zege in de topper met Hijken DTC.
Toen de paringen om 12 uur bekend werden wist Jan Ekke de Vries wat hem te doen stond. De matchwinnaar van het openingsduel met Apeldoorn moest buffelen voor een punt tegen het fenomeen Podolskij, die de schijven met mathematische precizie pleegt te manipuleren. Toch wist De Vries met onothordox spel de computer aan gene zijde te ontregelen en na een verrassend schijnoffer leek er geen vuiltje aan de lucht. Ondertussen had debutant Nick Hoving de gevaarlijke Kameroenees Mbongo aan een touwtje, maakte Roel Boomstra jacht op de sterke Kalmakov en loerden Hans Jansen en Jacob Okken op kansjes tegen zwakker geachte opponenten.
Maar toen stak Podolskij de lont in het kruitvat. Hij begreep dat dit keer niet hogere wiskunde maar de psychologie de doorslag gaf en toverde een prachtig tegenoffer gevolgd door een spectaculaire combinatie uit de hoge hoed. Het vuurwerk ontnam De Vries het zicht op de nog steeds aanwezige remise, waarop de professor in soepele stijl alsnog zijn gelijk haalde. Die tik kwam Hijken niet meer te boven. Afgezien van plusremises  van Boomstra en Jansen kwamen de Drenten er in de slotfase niet meer aan te pas en moest teamchef Jacob Okken zijn wanhoopsoffensief met een nul bekopen: 8-12.
In de hoofdklasse A solliciteert Hoogeveen nadrukkelijk naar een promotieplek. Zonder de broers Thio, maar met de Fransman Fidele Nimbi, schoven de Drenten de Groninger buren van Het Noorden met 12-8 naar het tweede plan. Peter Schuitema, Gert Bosker en Joël Palmans (Hoogeveen) en Danny Staal (Het Noorden) sloegen alles.

Witte Van Moort wint op uithoudingsvermogen van Hijken DTC

1-10-2011

Damclub Witte Van Moort uit Westerhaar heeft afgelopen zaterdag Hijken DTC (een van de naaste concurrenten) verslagen en daarmee de basis gelegd voor een mogelijke titel. De uiteindelijke uitslag 12-8 is zonder meer terecht, maar het duurde een flinke poos voor de Westerhaarse club de champagne kon laten knallen. In een partij waarin het evenwicht nimmer verbroken werd deelde Marino Barkel als eerste de punten tegen de getalenteerde jeugdspeler Wouter Sipma. Niet lang daarop kwam ook Andrei Tolchikov tot een puntendeling met zijn grootmeesterlijke tegenstander Martin Dolfing. Andrej Kalmakov speelde tegen supertalent Roel Boomstra en kwam onder zware druk te staan, maar wist koelbloedig af te wikkelen naar een remise eindspel. Gil Salomé speelde tegen Henk Kalk, een tegenstander waar van gewonnen moest worden, maar Kalk zat al vanaf het begin op een punt. Salomé kwam nog behoorlijk ver, maar uiteindelijk wist Kalk stand te houden en zat er niks anders op dan met een punt genoegen te nemen. Vervolgens zag Ben Provoost zijn enorme positievoordeel niet beloond, daarvoor was de stand al teveel uitgedund. Hij tekende de vrede met Michiel Kroesbergen. Edwin Twiest leek tegen GMI Hans Jansen een veelbelovende stand te hebben, maar ook daar was de winst niet te vinden. Frerik Andriessen had zijn tegenstander GMI Aleksej Domchev al vanaf de opening onder druk, maar op het beslissende moment koos hij voor een verkeerde voortzetting waardoor, toen de tijdnood voorbij was en er weer kon worden nagedacht, er geen enkele winstgang meer in zat. Er waren nu acht remises gevallen met nog twee borden te gaan, maar al onze voordelige standen waren geruisloos naar de remise geslopen. In het team vreesde men dan ook dat dit ook stond te gebeuren met de laatste twee borden. WvM kopman Mark Podolski maakte echter al gauw korte metten met het gerumoer door zijn Jan Ekke de Vries in het eindspel voor onoverkomelijke problemen te plaatsen. Vervolgens werd de gewonnen positie van Casper Remeijer in een rechte lijn naar de winst gespeeld, en kon Witte van Moort met de volle punten weer op huis aan. 



Hijken DTC
Witte van Moort
8-12
1
Wouter Sipma (1352)
Marino Barkel (1391)
1-1 (1)
2
Jacob Okken (1379)
Casper Remeijer (1276)
0-2 (10)
3
Hans Jansen (1454)
Edwin Twiest (1380)
1-1 (6)
4
Alexej Domchev (1467)
Frerik Andriessen (1404)
1-1 (7)
5
Henk Kalk (1264)
Gil Salomé (1437)
1-1 (4)
6
Martin Dolfing (1507)
Andrei Tolchikov
1-1 (2)
7
Jan Ekke de Vries (1361)
Mark Podolski (1567)
0-2 (9)
8
Roel Boomstra (1523)
Andrej Kalmakov (1495)
1-1 (3)
9
Michiel Kroesbergen (1421)
Ben Provoost (1465)
1-1 (5)
10
Nick Hoving (1296)
Thomy Mbongo (1498)
1-1 (8)