Het bekerteam van Damclub Witte van Moort heeft afgelopen zaterdag de
finaleronde van de bekercompetitie gespeeld. In Huissen stond allereerst het
team van Constant Charlois uit Rotterdam op het programma. Op papier een van de
zwakkere teams die nog in het toernooi waren. Toch was de wedstrijd behoorlijk
spannend. Allereerst was het Bert Aalberts die het opnam tegen de Nederlandse
Ivoriaan Leopold Sekongo. In een
klassieke partij kreeg Aalberts op het eind licht initiatief maar met weinig
tijd – Sekongo vuurde zijn zetten hoofdzakelijk a tempo af – accepteerde hij de
remise. Ook Gil Salomé kwam niet verder dan remise. Tegen de taaie Radjes
Balkaran had hij wel voordeel maar hij besloot, met het oog op de situatie naast
hem, remise te geven. Dat bleek terecht want Vadim Virny speelde Francis Tholel
vanuit de opening al weg. Toen Tholel ook nog een belangrijke basisschijf
opspeelde ging de aanval van Virny als een mes door de boter. De Münsterse
grootmeester wist dan ook winst aan te laten tekenen. Odin Mol had in een
totaal gelijkwaardige partij met Patrick Stork toen genoeg aan remise en
koerste probleemloos op dat resultaat af; 5-3 zege en de halve finale was
bereikt!
In de halve finale werd gespeeld tegen de winnaar van het duel tussen
Huissen en Van Stigt Thans. Huissen won dit duel na een uiterst merkwaardige
barrage waardoor de gastheren in de halve finale de tegenstanders waren. Na
ampel beraad werd besloten om de opstelling te veranderen en de gewenste
paringen ontstonden. Vadim Virny werd van te voren kansen toegedicht tegen Jos
Stokkel maar in de partij kwam daar weinig van terecht. De partij eindigde na
wat aftasten in remise. Spannender ging het er aan toe in de andere partijen.
Zo speelde Bert Aalberts een aanvankelijk rustige partij tegen Geert van
Aalten. Geconfronteerd met het vooruitzicht van slecht klassiek besloot hij tot
een centrumaanval die door tal van combinatieve dreigingen werd geteisterd.
Aalberts vond de juiste zetten en het werd remise. Eveneens een zeer spannende
partij tussen Odin Mol en Alexander Baliakin. Mol gaf zijn tegenstander een
aanval en ging vol in de omsingeling. Een gevaarlijke opzet tegen een
grootmeester van dit kaliber maar het leek een succes te worden. Baliakin moest
twee schijven inleveren en ging een slecht eindspel tegemoet. Helaas wist Mol
het eindspel niet tot winst te voeren maar desalniettemin een puike partij van
Mol. Tot slot had Gil Salomé na een moeizame pot een schijfje voordeel geboekt
tegen Fred de Koning. De Huissense speler bleef echter koel en koerste af naar
remise. 4-4 dus waarna er moest worden gesneldamd voor een plaats in de finale.
De Westerhaarse spelers gingen er goed voor zitten en het Huissense sterrenteam
werd weggeblazen. Mol liet Baliakin nu niet ontsnappen en boekte een fraaie
zege. Ook Gil Salomé en Bert Aalberts wisten te winnen, waarna Wirny met remise
rustig uitwaaierde: 1-7 winst.
Het finaleduel werd gespeeld met Hijken DTC. Dit team kwam deze dag met
een monsterteam met de kersverse wereldkampioen Roel Boomstra, de zeer sterke
Wouter Sipma, romantische dammer Hans Jansen en de uiterst doorgewinterde Auke
Scholma. Witte van Moort anticipeerde op de Hijker vaste opstelling in de hoop
dat er ergens een zege werd geboekt en dat Aalberts zijn tegenstander Boomstra
op afstand zou houden. Aanvankelijk ontwikkelde de wedstrijd zich goed. Zowel
bij Salomé en Mol was interessant randschijvenspel te zien. De eerste uitslag
was echter die tussen Vadim Virny en Wouter Sipma. Virny wilde winnen maar
kreeg geen voet tussen de deur: remise. De tweede uitslag was die tussen Hans
Jansen en Gil Salomé. In een interessante partij waarin de mogelijke
combinaties de spelers om de oren vlogen was uiteindelijk geen winnaar te
noteren. Ondertussen was de partij van Aalberts en Boomstra gevorderd tot een
dun klassiekje. Met alerte zetten kon Aalberts in het eerste deel van de partij
de boel redelijk in evenwicht houden. In het klassiekje werd hij echter
getrakteerd op een Ghestem-doorstoot die uiteindelijk uitmondde in een winnend
offer dat Aalberts totaal niet gezien had. Het eindspel was volmaakt uit en
Aalberts moest opgeven. Het lot van de Westerhaarders lag toen in handen van
Odin Mol. In een principiële aanval versus omsingeling tegen Auke Scholma sloeg
de aanval van Mol uiteindelijk door. Zelfs de door Scholma zo gewenste
nooduitgangen naar dam faalden door het gebrek van een fatsoenlijk tempo. 4-4.
Na deze 4-4 moesten de matadoren nog één keer aan de bak. Doordat
Aalberts zijn reguliere partij aan bord 1 verloor moest er in de sneldambarrage
per se gewonnen worden, bij 4-4 was Hijken bekerwinnaar. Met die wetenschap
begonnen de spelers met hun partijen. Odin Mol ging weer als een bezetene uit
de startblokken en speelde kennelijk zo indrukwekkend dat Scholma al vrij snel
door de vlag ging. De tweede partij die uit was was tussen Virny en Sipma.
Virny had makkelijker spel maar kwam niet tot winst. Aalberts speelde tegen
Boomstra een afschuwelijke opening en kwam nauwelijks tot acceptabel spel. In
het middenspel trok de boel enigszins bij maar toch kwam Boomstra tot een
winnende aanval. Aalberts speelde in het verloren eindspel door en bijna met
succes: Boomstra vergat even de nijpende tijdnood en drukte in zijn laatste
seconde pas de klok in. Nu de klokwinst van de baan was kon er opgegeven
worden. Met deze 3-3 tussenstand moest Gil Salomé per se winnen van Hans
Jansen. Salomé wist een schijfje te winnen en leek dan ook de wedstrijd over de
streep te kunnen trekken. Helaas was het resterende eindspel te gecompliceerd
om dit in de resterende handje vol seconden te verzilveren. Jansen pakte remise
waardoor de sneldambarrage ook in 4-4 eindigde. Genoeg voor Hijken dat de beker
in de prijzenkast bij mag zetten.
Klik hier voor de uitslagen op Toernooibase.
