Het bekerteam van Witte van Moort, dat de 1e voorronde maar
net overleefde, speelde zaterdag 3 juni in de 2e voorronde. Vandaag speelde het
team in de formatie Gil Salomé, Bert Aalberts, Herman Hilberink en Gerbrand
Hessing. Net als op de vorige speeldag werd in een groep met drie andere clubs
gestreden om twee finaleplekken.
De eerste wedstrijd werd gespeeld tegen SNA uit Heerhugowaard,
dat met een degelijk team op de proppen kwam. Het spits werd afgebeten door Gil
Salomé die een spannende partij speelde tegen Steven Wijker. Na de
Tsjegolev-opening speelden beide spelers positioneel gezonde zetten waardoor er
uiteindelijk remise uitrolde. Herman Hilberink nam een flankaanval tegen
Overijssels kampioen Mitchel Mensinga. Laatstgenoemde zag zwaktes in de stand
van Hilberink en ging de omsingeling gretig aan. Naarmate de partij vorderde
trok de stand van Hilberink helemaal recht en werd Mensinga overspeeld.
Gerbrand Hessing speelde de Roozenburg-opening van Theo Tesselaar tegen. Na een
afwikkeling had Hessing licht initiatief maar hij moest zich tevreden stellen
met remise. In de slotpartij had Bert Aalberts zich in de opening al belangrijk
positioneel voordeel verschaft tegen Ivo de Jong. Na een onnauwkeurige
voortzetting moest Aalberts echter in de verdediging. In het late middenspel
kantelde de partij weer volledig maar Aalberts liet het ongetwijfeld gewonnen
eindspel remise lopen. Hilberink werd daarmee matchwinner: 5-3!
Na deze belangrijke overwinning wachtte in ronde twee het
sterke Damlust uit Gouda. Damlust kwam met de topgrootmeesters Prosman en Van
IJzendoorn op de proppen zodat de Westerhaarders hun borst nat konden maken.
Het strijdplan was om de twee grootmeesters onschadelijk te maken en dan
onderin toe te slaan. Het begin van de wedstrijd strookte niet geheel met dat
voornemen. Herman Hilberink verloor namelijk van de gelijkwaardige Erik
Hoogendoorn zodat er gelijk een achterstand was. Gerbrand Hessing speelde een
gezonde aanvalspartij tegen de Goudse kopman Erno Prosman. Toen de aanval van
het bord verdween was de stand zo goed als gelijkwaardig. Hessing nam echter
een afwikkeling naar een verloren eindspel waar doorspelen tot remise had
geleid. Met de 0-4 achterstand moesten Salomé en Aalberts op de pedalen. Salomé
speelde een behoedzame doch sterke opening tegen Martijn van IJzendoorn. In het
middenspel toonde Salomé zijn grote spel-inzicht en verkreeg een gewonnen
eindspel, wat hij keurig tot winst voerde. Een geweldige prestatie die gezien
de tussenstand in de wedstrijd ook bittere noodzaak was geworden. Tot slot
moest Aalberts het wedstrijdpunt op de wal zien te slepen tegen André Venema.
Na een paar mindere zetten in de opening wist Aalberts de lange vleugel van
Venema volledig te fixeren. Toch bleek de winstvoering moeilijker dan gedacht.
Venema kwam tot een nadelig eindspel maar daarin stortte zijn verzet al spoedig
in: 4-4! Een belangrijk wedstrijdpunt...
De laatste wedstrijd werd gespeeld tegen Damcombinatie
Fryslan. Dit team had één punt gehaald uit de eerste twee wedstrijden en moest
dus winnen om kans te maken op de finale. Witte van Moort had daarentegen
genoeg aan een gelijkspel om zich te plaatsen voor de finaledag. Met deze
scenario’s in het hoofd begonnen de teams aan het beslissende duel. In de
partij tussen Bert Aalberts en Bastiaan Hollander was klassiek spel te zien in
de opening. Een en ander ging gepaard met de nodige ruilen waardoor de muziek
al snel uit de stand was. In een dunne stand werd remise overeengekomen. Ook
remise was er voor Gil Salomé, die tegen ex-NK finalist Gerlof Kolk een
spannende partij had in het klassieke spelgenre. De valstrikken die Salomé voor
zijn tegenstander spande werden echter doorzien waardoor het ook hier onbeslist
eindigde.
Met nog twee partijen te gaan liepen de spanning en de
temperatuur – in de toch al snikhete speelzaal – nog verder op. Inmiddels was
duidelijk dat het bekerteam per se resultaat moest halen: bij een verlies was
het afgelopen. Met die wetenschap stroopte Herman Hilberink de mouwen nog eens
op. Na een matige opening had hij het positioneel zeer zwaar tegen Jan Algra.
Het blokje schijven dat Hilberink links posteerde leek ideaal om van te
profiteren. Leek, want de stand bood verrassende combinatiemogelijkheden die de
opzet van Hilberink verantwoord maakten. Met de nodige creativiteit wist
Hilberink zich een weg naar dam te banen en een buitengewoon belangrijke remise
binnen te slepen. Vervolgens was de spanning er goeddeels af, want Gerbrand
Hessing had een zo goed als gewonnen eindspel bereikt tegen Douwe Edelenbos. In
het klassieke middenspel beging Edelenbos een positionele misser. Hessing
forceerde een eindspel met schijfwinst maar bood, om aan alle onzekerheid een
eind te maken, remise aan, wat door Edelenbos met beide handen werd aangegrepen:
4-4!
Uiteindelijk eindigde het team met vier punten uit drie
wedstrijden op de gedeelde eerste plaats met Damlust, wat genoeg was voor
plaatsing. Witte van Moort kon zich zelfs poulewinnaar noemen doordat het aan
het hoogste bord won in de onderlinge ontmoeting. Op 17 juni zal het bekerteam in
de finale proberen om het zilverwerk mee te nemen naar Westerhaar. Tegenstander in de kwartfinale is Constant Charlois uit
Rotterdam.
