20 januari 2013
Op zaterdag 12 januari werden in Zwolle twee ronden voor de
kwalificatie NK gespeeld. Witte van Moort heeft vier ijzers in het vuur. Marino
Barkel gaat voor een plekje bij de eerste vier, Gerbrand Hessing, Gerwin
Mollink en Bert Aalberts hebben een meer bescheiden doelstelling.
Na een wat late aankomst in hotel Campanile konden de
spelers direct aanschuiven voor hun partijen. Hessing en Barkel hadden net zo
goed thuis kunnen spelen, want ze werden net als vorig jaar in de eerste ronde
aan elkaar gekoppeld. Barkel schoof in hoog tempo naar een goede positie toe,
maar Hessing toonde zich vindingrijk en voer de remisehaven binnen. Bert
Aalberts mocht het proberen tegen grootmeester Jos Stokkel. Aalberts kwam in de
opening onder lichte druk. In het middenspel kwam hij echter net op tijd om de
dreigende Huissense vleugelopsluiting te verhinderen. Na een inventieve
verdediging wist Aalberts een mooie remise te scoren. Gerwin Mollink besloot
eens vol op winst te spelen tegen Andrew Tjon A Ong. De flankaanval werd echter
geblokkeerd en Mollink zocht zijn heil op veld 19. Even later moest hij een
schijf prijsgeven en nadat de Maarssenaar door de kaalgevreten vleugel heenliep
gaf Mollink zich gewonnen.
Barkel in actie tegen Hessing. |
In de tweede ronde speelde Marino Barkel tegen de nauwelijks
te kloppen Alex van Prinsenbeek. Na de nodige ruilen moest er toch gedamd
worden en hier liet de Sappemeerder een steekje vallen: na een doorbraak van
Barkel moest hij een schijf prijsgeven. Het vervolg was gewonnen, maar ‘Speedy
Gonzales’ morste een punt door zich geen tijd te gunnen om na te denken. Hij
kwam niet verder dan een 3-om-1 met remise. Gerwin Mollink had een taaie
tegenstander in Sipke Doller. De Fries kwam na het nodige hak- en breekwerk in
de opening nog enigszins in de verdrukking, maar het voordeel sloeg niet door
waarna de spelers in remise berustten. Aalberts had in NK-finalist van 2012
Steven Wijker wederom een lastige tegenstander. Nadat de flankaanval van
Aalberts van het bord verdween leek Wijker overwicht te krijgen. Op de 25e
zet had Aalberts het architectonische hoogtepunt van de partij bereikt, hetgeen
het startsignaal was om geen hak onbenut te laten. In de 7-om-7 kreeg Wijker
nog groot voordeel, maar hij kwam net een tempo tekort voor de winst en
wikkelde af naar een voordelig maar potremise-eindspel. Tot slot moest Gerbrand
Hessing tegen grootmeester Jos Stokkel. Na een interessante partij met
opgedrongen randschijven van beide kanten leek het in het middenspel naar
remise te kabbelen. Hessing moest echter onder grote tijdsdruk opereren wat hem
niet goed afging: Stokkel verkreeg een zeer goed eindspel maar verzuimde direct
te winnen. Volgens de geleerden was het eindspel op een gegeven moment
theoretisch remise, maar in de praktijk zou het waarschijnlijk altijd wel
winnen voor Stokkel. Hessing gaf toen het tweede blaadje was bereikt dan ook
maar de hand en de bijbehorende twee punten. Door deze ontwikkelingen staan Aalberts en Barkel met twee
punten in de middenmoot. Hessing en Mollink blijven wat achter met één
punt. In ronde drie moet Aalberts tegen
de degelijke Maarten Linssen, Barkel neemt het op tegen Frank Teer en Mollink
en Hessing moeten elkaar bestrijden.