Eerste team sluit seizoen goed af in Lunteren

Zaterdag 21 februari

Zaterdag 21 februari werd de laatste wedstrijd van de nationale competitie gespeeld. Voor het reeds veilig gespeelde eerste team stond er op zich niet zoveel op het spel. Echter, als koploper van het rechter rijtje (zevende plaats) lonkte de sprong naar het linker rijtje. Om dat te bereiken moest eerst worden afgerekend met laagvlieger DES Lunteren.  Dit sympathieke clubje speelt periodiek ereklasse maar mist net dat beetje extra om ook een vaste eredivisionist te kunnen worden. Dat bleek ook wel uit de elfde plaats die Lunteren voor aanvang van de wedstrijd bezette, om kansen op handhaving te houden moest Lunteren dus een resultaat halen.
Terwijl de lokale voetbalteams op het aangrenzende sportpark hun wedstrijden in de stromende regen afwerkten zaten de dammers binnen peentjes te zweten. Zelfs Marino – Speedy Gonzalez -  Barkel had een vrij lange partij. Desondanks was hij wel als eerste uit. Hij had een interessante aanvalspartij tegen een van de sterkere Lunteranen, Erwin van Hierden. Beide spelers waren niet op fouten te betrappen en de partij eindigde dan ook onbeslist (1-1). Yuen Wong nam het op tegen de taaie René Alderliesten. Wong probeerde het wel, maar zijn tegenstander gaf geen duimbreed toe (2-2). Tomasz Miksa speelde tegen Harmjan Lammers. Na een interessante opening kwam Lammers in het middenspel dreigend opzetten. De Lunterse speler kon echter niet doordrukken en na het nodige wapengekletter kwam Miksa op voordeel. Het was echter onvoldoende voor winst (3-3). Gil Salomé liep een blauwtje op. Hij had tegen de degelijke Ronald van de Beek wel het betere van het spel, maar laatstgenoemde verdedigde prima zodat Salomé in remise moest berusten (4-4).
Na dit vredelievende begin vond Westerhaar het welletjes. De remiseban werd gebroken door Odin Mol. Tegen de veel lager ingeschaalde Henri van Hierden speelde Mol agressief, maar Van Hierden speelde aanvankelijk goed tegen. In het middenspel trok Mol alle registers open waarna Van Hierden met boter en suiker ingemaakt werd (4-6). De tweede voltreffer was er voor Vadim Virny, die tegen de veel zwakkere Jaap van Hierden langzaam maar zeker positievoordeel bemachtigde. Daar dit gepaard ging met tijdsdruk, werd het van Hierden al gauw te veel (4-8)
In zijn laatste competitiewedstrijd voor Westerhaar besloot Casper Remeijer er samen met opponent Aldert van Eck wat moois van te maken. Binnen no time prijkte er een Sargin-detail op het bord. Remeijer draaide in het vervolg van de partij de duimschroeven stevig aan, maar moest toch lijdzaam toezien hoe Van Eck wist door te breken met remise als resultaat (5-9). Bert Aalberts speelde tegen de Lunterse kopman Henk Klarenbeek. Na een rustige opening sloeg in het middenspel de vlam in de pan toen Klarenbeek vrijwillig in de hekstelling ging staan. Aalberts leek goede kansen te hebben, maar na interessante verwikkelingen kon Klarenbeek afwikkelen naar een totaal gelijkwaardig eindspel (6-10).  
De overwinning was bijna binnen. Gerbrand Hessing had de eer om de winnende binnen te schieten. Tegen invaller Arno Bos ging het van een leien dakje. Bos speelde in de opening zijn kroonschijf op en had daar de hele partij last van, Hessing kon een mooie strategische overwinning laten aantekenen (6-12). De slotpartij was die van Herman Hilberink tegen de de Lunterse man in vorm Arjen Timmer. Hilberink lanceerde vanuit de opening een aanval. Timmer, naast speler ook verdienstelijk problemist, probeerde te omsingelen. Dit kwam niet uit de verf en Hilberink kon een knappe overwinning laten aantekenen (6-14).
Zo boekte het eerste team een toch nog ruime zege met 6-14. Daar Volendam verloor tegen Huissen wist Westerhaar zich op de valreep nog in het linker rijtje te wurmen. Westerhaar kan terugkijken op een turbulent seizoen. Na een wervelende start met 7 uit 4 kwam er zand in de motor en boekte het eerste team vier nederlagen op rij. In de laatste drie rondes werd er orde op zaken gesteld met 5 uit 3, waarbij het 10-10 gelijkspel tegen kampioenskandidaat Apeldoorn extra vermelding verdient.

Odin Mol (rechts) weet, net als Vadim Virny (achter Mol) wederom een overwinning te boeken.
Beide spelers eindigen daardoor bij de eerste 6 op de nationale topscoorderslijst.