5 januari 2019
De eerste wedstrijd van
het nieuwe kalenderjaar was meteen een belangrijke. Doordat de zes wedstrijden
voor de winterstop slechts vier punten opleverden was het eerste team naar een
bedenkelijke negende plek afgezakt. Om weer op een veilige plek terecht te
komen was het zaak om af te rekenen met MTB Hoogeveen. De ambitieuze Drentse
club houdt zich al enkele jaren met kunst- en vliegwerk staande en lijkt als
hekkensluiter wederom een Houdini-truc nodig te hebben voor handhaving.
Normaliter is WvM al
favoriet maar doordat de Hoogeveners met twee jonge invallers kwamen zag het er
op voorhand wel heel gunstig uit voor de Westerhaarders. Op liefst negen van de
tien borden konden de Westerhaarders bogen op een hogere rating. Het andere
bord werd bemenst door Bert Aalberts en die opende het bal met een rimpelloze
remise tegen de sterke Poolse vrouw Natalia Sadowska.
Deze rustige partij was
bepaald geen voorbode voor de rest van de middag, want er waren flink wat
winstpartijen te bewonderen. Zo speelde Odin Mol de hekstelling van Rick
Hakvoort sterk tegen. Hakvoort nam te veel hooi op zijn vork en liet zich
verrassen door een damcombinatie waarna Mol de Westerhaarders op voorsprong
zette. De tegentreffer volgde snel doordat Jan van Dijk tegen Maikel Palmans in
een complexe partij in een wel erg eenvoudige combinatie liep met verlies tot gevolg.
De 3-3 bleef heel lang
als tussenstand op de borden staan. De Hoogeveners boden taai verweer en juist
op de borden met een heel hoog ratingverschil bleef het lange tijd in
evenwicht. Zo ook bij Yuen Wong die lange tijd weinig voor elkaar kreeg tegen de
jonge invaller Roland Kreeft. In het late middenspel wist Wong met enkele
krachtzetten heerschappij over het centrum te krijgen en de partij nog redelijk
eenvoudig te winnen. Een interessant spelbeeld ontstond in de partij van Peter
Hoopman. In het middenspel nam de Hoogeveense voorzitter Maarten Wichgers een
afwikkeling die tot een hoog opgedrongen schijf leidde. Er moest even goed
gemanouevreerd worden door beide dammers waarna remise het gevolg was.
Vervolgens werd de
wedstrijd snel beslist door twee knappe overwinningen. Eerst was daar Andrey
Kalmakov die vanuit de opening al prettig spel kreeg tegen de volle lange
vleugel van Martijn Vissers. In het late middenspel had Kalmakov het mooi rond
en tekende hij voor de zege. Vervolgens was er Marino Barkel die een mooie
strijd uitvocht met de Hoogeveense kopman Zainal Palmans. Beide spelers waren
in hun element waarbij Barkel de aanvallende partij was. In deze partij was de
aanval duidelijk sterker: Barkel dwong schijf- en partijwinst af waarmee de
tussenstand op 4-10 kwam.
Gezien de situatie op de
overige borden was het alleen maar de vraag hoe hoog de zege zou uitpakken. Gil
Salomé kwam met sterk aanvals- en centrumspel tot goede perspectieven tegen
Klaas Hendrik Leijenaar. Mogelijk dat Salomé in de laatklassieke stand een
betere voortzetting had, want in de partij dwong Leijenaar redelijk eenvoudig
remise af. Herman Hilberink speelde tegen de andere invaller. Nicole de Vries
weerde zich echter sterk en Hilberink kreeg maar weinig gedaan. In het late middenspel
kreeg Hilberink echter gunstig klassiek. Na een handig offer van De Vries moest
Hilberink toch in remise berusten. Het slotstuk was voor Gerbrand Hessing die
een sterke partij speelde tegen de talentvolle Wouter Sosef. In een nadelige
klassieke stand leek Sosef via een inventieve verdediging op remise af te
stevenen. Hessing wist echter op gemene wijze een tweede schijf te winnen in
het eindspel en zette de partij vervolgens in winst om, waarmee de eindstand op een 6-14 overwinning
werd bepaald.
Over twee weken ontvangen
de Westerhaarders in het eigen clubhuis Dammers uit Oost uit Doetinchem, in wat
opnieuw een belangrijke wedstrijd is voor de situatie onderaan de ranglijst.
