25 november 2019
In de vierde ronde van de nationale
competitie stond voor het eerste team de uitwedstrijd bij VBI uit Huissen op
het programma. Van oudsher een wedstrijd waarin Westerhaar goed voor de dag
komt. Na de teleurstellende nederlaag van vorige ronde tegen WSDV konden de
Westerhaarders wel weer een opsteker gebruiken dus werd er gehoopt op een
stuntje tegen deze sterke ploeg.
Marino Barkel speelde tegen de Huissense
kopman Alexander Baliakin. In een klassiekje moest Barkel nog wel even goed
rekenen maar hij wist af te wikkelen naar een remise-eindspel. Helaas kwamen de
Westerhaarders vervolgens op achterstand. Gil Salome had een spannende partij
tegen Johan Krajenbrink waarbij laatstgenoemde zich in een korte vleugel
opsluiting liet nemen. Een riskant speelplan dat deze keer goed uitpakte, toen
de standen ineenschoven werd Salome op fatale wijze ingesnoerd.
Gerbrand Hessing kwam bepaald niet lekker
uit de opening tegen Fred de Koning. Het trok echter weer bij waarna Hessing
zelfs een mooie aanvalsstand verkreeg. De Koning had zijn verdediging echter
goed op orde waardoor remise de logische uitslag was. Ook remise was er voor
Herman Hilberink die in het middenspel een dreigende vleugelaanval van Wouter
Ludwig het hoofd wist te bieden. Peter Hoopman maakte vervolgens indruk door
zich in een positioneel nadelige positie de sterke Gerard Jansen van het lijf
te houden.
Al met al prima remises waardoor de
Westerhaarders in de wedstrijd bleven. Bert Aalberts leek ook een vrij
geruisloze remise te spelen tegen Jasper Lemmen. In het late middenspel hield
Aalberts het hoofd echter onvoldoende koel en liet zich een verloren klassiek
afspel aanmeten. Met de achterstand van twee partijen leek de wedstrijd dan ook
definitief gespeeld.
Vervolgens was er het nodige tumult. Yuen
Wong was na een heel lange aanloop nog tot een kansrijk afspel gekomen tegen
Joost Hendriksen. Na wellicht niet de sterkste voortzetting van Wong kon
Hendriksen via een offer een 3-om-1 afdwingen. Wong dacht lang na over het veld
waar hij zijn dam wilde laten landen. Toen hij in een flits zag dat zijn tijd
bijna op was verschoof hij in uiterste paniek een schijf in plaats van
reglementair met de dam te slaan. Met de resterende tijd van 1 minuu t en 1
seconde bleek dat dit ook geen seconde langer had moeten duren. Vervolgens
barstte de discussie los rond de vraag wat nu te doen. Dat de onreglementaire
zet terug moest stond buiten kijf; de klokstand waarmee de slag opnieuw genomen
zou moeten worden was onderwerp van discussie. Het uitvoeren van een slag
binnen een seconde is bepaald geen sinecure maar daar leek het wel even op uit
te draaien. Nadat de gemoederen enigszins bedaard waren kwamen de combattanten
sportief remise overeen.
Dat de Westerhaarders uiteindelijk niet
eens tot een individuele overwinning kwamen was wel wat zuur. Zo had Odin Mol
een prima drukstand op het bord gekregen in het late middenspel tegen Jos
Stokkel. Hij koos echter een verkeerd plan waardoor Mol zelfs moest zien te
verdedigen naar een puntje. Andrej Kalmakov was ongetwijfeld teleurgesteld na
zijn sterke partij tegen Geert van Aalten. Met sterk positiespel kwam Kalmakov
tot een eindspel met een schijf meer. Van Aalten wist echter naar een tweede
dam op te boksen en haalde een zwaarbevochten remise binnen. Jan van Dijk was
als laatste nog bezig. Volgens beproefd recept probeerde hij Alexander Bulatov
aan het wankelen te brengen. De Wit-Rus speelde echter sterk tegen waardoor Van
Dijk al heel snel alle zeilen bij moest zetten om in de race te blijven. Dat
lukte nog bewonderenswaardig maar het eindspel waarin Van Dijk terecht kwam was
wel verloren.
Op de teamnederlaag was weinig af te
dingen, al viel deze met 13-7 wel erg ruim uit. Wonden likken en er over twee
weken weer staan is het devies. Dan ontvangen de Westerhaarders thuis Damlust
uit Gouda.
