Andermaal een zware wedstrijd voor het eerste tiental.
Apeldoorn kwam in de vijfde ronde op bezoek aan de Asterstraat. Een paring die
altijd een spannende middag oplevert want beide teams zijn erg aan elkaar gewaagd.
Van tevoren was de grootste vraag of oud WvM´er Kalmakov in actie zou komen
voor de Apeldoorners. Cees Groen nam echter plaats achter het bord waarmee de
vraag ontkennend kon worden beantwoord. Apeldoorn had op de meeste borden
ratingvoordeel maar de loting bood Westerhaar ook twee behoorlijke kansborden.
De eerste uitslag werd genoteerd door Herman Hilberink. Hij nam het op tegen
oud-NK finalist Joost Hooijberg. Hilberink had een lastig te hanteren stelling
maar wist met een remisecombinatie de problemen op te lossen. Voorts kwam Denk
en Zet op voorsprong door de winstpartij van Gil Salomé. Hij moest hard werken
om de zwakke randschijf van Cees Groen uit te buiten. In het middenspel ging
het crescendo waardoor Salomé schijf-en partijwinst boekte. Marino Barkel nam
het op tegen de gelijkwaardige Michiel Kloosterziel. Barkel speelde een prima
partij en perste zijn opponent in een slecht klassiek keurslijf. Een eindspel met een dam meer was echter niet
voldoende voor de winst.
De voorsprong werd uitgebreid door – wie anders – Vadim
Virny. Virny speelde in zijn befaamde technische stijl richting een sterk
Oostblok. Gep Leeflang dacht naar het kerkhofveld te kunnen ruilen waarop hij
werd getrakteerd op een Coup Ricou. De dam werd nog afgenomen met schijfverlies
hetgeen Virny natuurlijk wist te winnen. Tussenstand 6-2 waarmee deel één van
het wedstrijdplan, de twee kansborden benutten, gehaald was. Nu was het nog
zaak om de andere partijen rustig de remisehaven in te laten varen. Odin Mol
deed geen rare dingen tegen de Apeldoornse kopman Jasper Lemmen. In een
klassieke partij werd het evenwicht niet verbroken. Bert Aalberts werd door
Alexander Presman bestookt met dreigingen en moest veel bedenktijd investeren.
Teveel, want in het late middenspel werd Aalberts slachtoffer van een vrij
eenvoudige tactische wending. Het eindspel moest echter secuur behandeld worden
en toen Presman een fraaie winst miste kon Aalberts naar twee dammen opstomen:
remise. Jan van Dijk speelde de altijd interessante Tsjegolev-opening tegen
Hein Meijer. Van Dijk had het lastig maar kon in het eindspel gelukkig wel
remise laten aantekenen.
Nog twee punten uit drie partijen waren benodigd voor de
teamzege. Gerbrand Hessing nam het op tegen oud-WvM´er Frerik Andriessen. Na
een interessante opening kreeg de partij in het middenspel een wat droog,
technisch karakter. Lange tijd leek er niet zoveel aan de hand maar enkele
mindere zetten in een dunne stand deden Hessing de das om. Edwin Twiest speelde
tegen Hendrik van der Zee een rustige partij waarin hij op een gegeven moment
met een zwakke staart opgezadeld werd. De Apeldoorner was dan ook erg vroeg op
dam maar hij kon de schijven van Twiest met geen mogelijkheid van dam af
houden: remise. Het slotstuk was voor Yuen Wong. Remise was voldoende voor de
teamzege maar dit was typisch zo´n partij die een winnaar moest opleveren: een
gewaagde flankaanval van Wong waarbij tegenstander Bas Messemaker ook nog een
opgedrongen randschijf had. Helaas liep de omsingeling van Messemaker erg goed:
Wong moest zijn flankaanval de lucht in sturen maar vond ook daar geen zuurstof
waardoor hij moest opgeven. De eindstand kwam hiermee op 10-10, hetgeen de
juiste afspiegeling lijkt van de wedstrijd.
