20 september 2014
Afgelopen zaterdag 20 september is de Nationale Clubcompetitie weer van start gegaan. Nadat de teamfoto van dit seizoen voor het nieuwe clublogo was genomen, kon er van start worden gegaan: Het eerste team van Witte van Moort trapte namelijk af met een thuiswedstrijd tegen het ambitieuze SNA Heerhugowaard. Mede door de goede teamprestatie van afgelopen seizoen, een keurige vijfde plek met maar liefst vijftien punten uit elf wedstrijden, was het vertrouwen op een overwinning hoog.
Afgelopen zaterdag 20 september is de Nationale Clubcompetitie weer van start gegaan. Nadat de teamfoto van dit seizoen voor het nieuwe clublogo was genomen, kon er van start worden gegaan: Het eerste team van Witte van Moort trapte namelijk af met een thuiswedstrijd tegen het ambitieuze SNA Heerhugowaard. Mede door de goede teamprestatie van afgelopen seizoen, een keurige vijfde plek met maar liefst vijftien punten uit elf wedstrijden, was het vertrouwen op een overwinning hoog.
Dat vertrouwen werd wel
wat minder toen SNA-joker Alexander Schwarzman, oud-wereldkampioen en momenteel
aanvoerder van de wereldranglijst het clubgebouw aan de Asterstraat
binnenslofte. Desondanks kon de Westerhaarse ploeg nog altijd op een veel
hogere gemiddelde rating bogen.
De opstelling was niet
verkeerd. Weliswaar zou Gerbrand Hessing het zwaar gaan krijgen tegen
Schwarzman, daar stonden wel een vijftal borden tegenover waar Westerhaar kans
zou gaan krijgen.
De eerste uitslag was
gelijk al een domper. Marino Barkel moest in de opening een gigantische
vereenvoudiging nemen en moest helemaal opnieuw beginnen. In hoog tempo poogde
hij aspirant Mitchel Mensinga alsnog in
de afgrond te schuiven, maar in een vier om vier zag hij het zinloze van
doorspelen in (1-1). Bij de buren probeerde aanwinst Yuen Wong zijn taaie
tegenstander Guido Verhagen te verschalken. Wong kwam wel tot wat voordeel,
maar Verhagen was niet onder de indruk en voer de remisehaven binnen (2-2)
Gil Salomé nam het op
tegen de oud NK-finalist Steven Wijker. Beide spelers staan bekend om hun
principiële spel en binnen no-time prijkten er zowel een hekstelling als een
flankaanval op het bord. Toen deze na allerlei verwikkelingen weer verdwenen
leek Salomé de overhand te hebben, maar Wijker haalde remise (3-3). Casper
Remeijer speelde tegen de sterk oprukkende Ivo de Jong. Het werd een partij met
lastig, subtiel flankspel waarbij beide spelers goed op hun hoede moesten zijn.
Dat deden ze en er werd ook hier remise overeengekomen (4-4).
Toen kwam Witte van Moort
plotseling op achterstand. Gerbrand Hessing knalde er vol in tegen Schwarzman,
ongetwijfeld tot groot plezier van laatstgenoemde. Toen Hessing zijn bedenktijd
had opgesoupeerd kon Schwarzman de brokstukken opvegen (4-6). De gelijkmaker
kwam al snel. Bert Aalberts trof de jonge Dave Bleeker. Deze speelde een taai
klassiekachtig spelletje waar Aalberts maar weinig mee kon. In een standje dat
zeker niet beter was voor Aalberts trapte Bleeker in een forcing, wellicht was
het nog ergens remise maar in de partij kwam de SNA-speler er niet meer uit
(6-6).
Met deze stand moest
Witte van Moort toch nog wel een partij winnen voor de teamoverwinning. Tomasz
Miksa draaide vanuit de opening de duimschroeven tegen aspirant Timo Kuipers
flink aan, maar in een dun standje glipte Kuipers door de mazen van het net
(7-7). Grootmeester Vadim Virny had na de opening weinig uitzicht op meer dan
remise tegen NK-finalist Mike Koopmanschap. Toen de stellingen weer in elkaar
schoven liet Virny zijn fantastische spelinzicht zien en wikkelde af naar een
gewonnen eindspel. Koopmanschap ging nog even door, maar moest toen
teleurgesteld opgeven (9-7).
Toen restten nog twee
partijen. Herman Hilberink plaatste een gammele voorpost tegen Erik van Kampen.
Van Kampen kon de voorpost niet pakken en het restant verzandde in remise
(10-8). Toen was alleen Odin Mol nog bezig tegen zijn beduidend zwakkere
tegenstander Ritchie Wijnker. In een partij met opgedrongen randschijven kwam
Mol goed tot gewonnen te staan, maar hij wist het tot zijn frustratie niet te
winnen. (11-9) Het elfde punt was echter wel binnen en heel Westerhaar kon
opgelucht ademhalen.