Damclub Witte van Moort uit Westerhaar moest zaterdag 23 februari aantreden voor de laatste ronde van de nationale clubcompetitie. Er moest afgereisd worden naar Apeldoorn. Hoewel deze club van te voren als titelkandidaat was ingeschat, stond deze slechts op plek zes terwijl Westerhaar knap vierde stond. Het zou dus wel een spannende middag gaan worden. Het begon slecht toen debutant Lars Knol door zijn tegenstander Frerik Andriessen tot een gammele voorpost werd gedwongen. Lars wist deze niet te behouden en het stond na een dikke twee uur dammen al 0-2. Bert Aalberts speelde tegen Hein Meijer een nuchtere partij waar weinig te genieten viel. Meijer had zelfs geen optisch voordeel en na veertig zetten accepteerde Meijer het remiseaanbod van zijn tegenstander die daardoor zijn elfde remise liet noteren.
Marino Barkel speelde tegen Bas Messemaker, een van de
weinige borden waar misschien kans lag deze middag. Echter Barkel kreeg vanuit
de opening geen grip op de partij en kwam niet verder dan een remise. Dat de
partij tussen Edwin Twiest en de oerdegelijk spelende grootmeester Hendrik van
der Zee in remise eindigde was geen verrassing. Voor een daverende verrassing
zorgde wel Vadim Virny. Hij lootte tegen collega-grootmeester Alexander Presman
en dit soort duels eindigen vaak snel in remise. Echter beide spelers gingen er
vol voor. Presman liep in een offertje van Virny, offerde twee schijven maar
staakte al snel zijn verzet, een geweldige prestatie van Virny en het stond weer
gelijk (5-5)
Op bord 1 had Odin Mol het inmiddels lastig tegen Kees
Thijssen. Na het innemen van een Sargin-detail door Mol nam Thijssen de
touwtjes stevig in handen. Mol leek ademnood te krijgen maar liet zien dat hij
niet voor niets topscorer van Witte van Moort is dit seizoen: hij wikkelde
keurig naar een belangrijke remise af (6-6). Eenzelfde resultaat liet Gil
Salomé aantekenen, echter tegen de lager ingeschaalde Gep Leeflang was dit een
teleurstelling. In een spannende partij waar genoeg te genieten viel wist
Salomé niet te profiteren van de krakkemikkige opstelling van zijn opponent
(7-7). Bij de buren probeerde Gerbrand Hessing inmiddels zijn nadelige stelling
de remisehaven in te loodsen. Cock van Leeuwen leek duidelijk voordeel te
hebben maar Hessing wist knap op de been te blijven en liet een punt aantekenen.8-8)
Dat was geen rooskleurige tussenstand met de op papier nadelige duels Remeijer-Lemmen en Hilberink-Kloosterziel nog gaande.
Casper Remeijer had de zeer sterke Jasper Lemmen geloot. Remeijer liet een aanval toe,
en dat is spelen met vuur tegen zo’n sterke tegenstander. Remeijer trok
gelukkig tijdig aan de noodrem met een licht nadelige acht-om-acht stand als
gevolg. Helaas ging de klok toen ook een woordje meespreken en Remeijer werd dan ook op pijnlijke wijze weggetikt, een zure
nederlaag (8-10). Toen was dus alleen Herman Hilberink nog bezig. Hilberink,
dit seizoen al belangrijk in veel wedstrijden, had tegen de hoger ingeschaalde
Kloosterziel een aanval ingenomen. Het werd een principiële partij waarin de
aanval van Hilberink steeds sterker werd. Kloosterziel zocht zijn heil in een
vier-om-twee eindspel en het leek nog een lange middag te worden. Echter
Hilberink had prima berekend dat de schijven van zijn tegenstander niet konden
promoveren. Kloosterziel liet het allemaal nog even bewijzen en gaf toen op,
een geweldige prestatie van Hilberink (10-10). Met dit knappe gelijkspel werd
Westerhaar nog wel ingehaald door Culemborg, maar het team mag met een vijfde
plek dit seizoen dik tevreden zijn.
